Emilie Schleiss-Simandl – Zittend naakt met blauwe sjaal
Emilie Schleiss-Simandl (1876–1948) was een getalenteerde Oostenrijkse beeldhouwer en keramiste, vooral bekend om haar werk in majolica bij de beroemde Gmünder Keramik-fabriek in Gmunden, Oostenrijk. Haar artistieke loopbaan vond plaats in een periode waarin Wenen en omstreken een belangrijke rol speelden in de ontwikkeling van de toegepaste kunst en de Jugendstil-beweging. Deze beweging, ook wel bekend als de Wiener Secession, werd gekenmerkt door de nadruk op organische vormen, elegante lijnen en een vernieuwende benadering van traditionele kunstvormen. Schleiss-Simandl’s werk sluit nauw aan bij deze stijl, waarbij zij het lichaam en de natuur op een esthetische en verfijnde manier wist weer te geven.
Emilie Schleiss-Simandl kreeg haar opleiding aan de Kunstgewerbeschule in Wenen, de beroemde Weense School voor Toegepaste Kunsten, waar veel bekende kunstenaars en ontwerpers, zoals Koloman Moser en Josef Hoffmann, studeerden of lesgaven. Deze instelling was een centrum voor de avant-garde kunst in Wenen en speelde een sleutelrol in de vernieuwing van de Oostenrijkse kunst. Onder invloed van haar opleiding en het artistieke klimaat in Wenen ontwikkelde Schleiss-Simandl een bijzondere affiniteit voor de Jugendstil-stijl en de verfijnde technieken die hierbij hoorden.
Haar werk bij Gmünder Keramik gaf haar de gelegenheid om deze stijl verder te ontwikkelen en uit te drukken in keramiek en majolica, wat haar stukken een unieke glans en levendigheid verleende. De keuze voor Gmünder Keramik was geen toeval; deze keramiekfabriek stond bekend om haar hoge kwaliteit en vernieuwende ontwerpen, en was populair onder kunstenaars die wilden experimenteren met materialen en technieken.
Haar creaties, waaronder het beeld van de zittende naakte vrouw met blauwe sjaal, zijn verfijnde en delicate werken die haar artistieke visie en de invloeden van haar opleiding weerspiegelen. Dit specifieke beeld, opgenomen in de collectie van Fritz en Hermi Schedlmayer en tentoongesteld in het Leopold Museum in Wenen, is een uitstekend voorbeeld van haar vermogen om vorm, kleur en glans te combineren in een kunstwerk dat zowel tijdloos als symbolisch is voor de Weense kunsttraditie. Haar werken worden niet alleen bewonderd vanwege hun esthetische schoonheid, maar ook omdat ze het erfgoed en de artistieke spirit van het vroege 20e-eeuwse Wenen belichamen.
